راه از بیراه

اینروزها سخت ترین کار ممکن، شناختن و شناساندن راه از بیراه است..

شاید در دید اول گمان کنیم بیراه به مثابه ی بیابانی بی آب و علف است که به راحتی می شود تمیزش داد اما؛ نیست.

اتفاقا گاه بیراه روشن تر، خوش تر و زیباتر از راه حقیقی جلوه می کند. و ما می مانیم که چه باید کرد؟

جنگ و جدل میان عقل و ایمان قلبی شکل می گیرد.

جنگی که هر دو طرف بی احساس هستند و صرفا از روی نشانه ها تصمیم میگیرند.. والا اگر بحث احساس باشد که کلا جنگی در کار نیست! همه چیز در صلح خواهد بود.

عقل ظاهر روشن و بعضا تعلقاتش را می بیند، سلیم است که بگوید این راه است.

ایمان قلبی اما، استدلال می کند، که قرار نیست همیشه راه حق، ابتدایش هم پر نور و پر جماعت باشد. شاید در این راه فقط “تو” باشی.. تاریک باشد.

سخت است!

به اینجا که رسیدی، بایست.. تامل کن، نفسی تازه کن و حتی توقف کن..

راه را خواهی یافت.